Jacomien van Urk eerste Urker vrijwilliger bij ADI Negev in Israël
Er verschijnt een grote lach op het gezicht van de 21-jarige Jacomien van Urk, als ze terugdenkt aan haar periode als vrijwilliger bij ADI Negev, een tehuis voor gehandicapten in Israël. ,,Het was geen vakantie, integendeel, soms was het zwaar. Maar het is zeker een verrijking van mijn leven geweest! Ik wil er absoluut nog een keer naar toe.’’
Het kwam voor Jacomien als geroepen, die zes weken Israël. Ze heeft haar SPH-studie afgerond en werd aangenomen bij Stichting Timon, waar ze vanaf deze maand kon beginnen. ,,Toen ik las over ADI Negev was ik meteen enthousiast. Ik voel me verbonden met het volk Israël. Daarnaast heb tijdens mijn stage gewerkt met gehandicapte kinderen en dus ervaring met deze doelgroep. De ene dag besloot ik te gaan, de volgende dag had ik een ticket. Normaalgesproken gaat dat niet zo snel, maar ik had nog veel documenten van mijn reis naar Zuid-Afrika, waardoor het snel geregeld kon worden.’’
ADI Negev is een dorpje op zich, met meer dan honderd bewoners. Er werken betaalde krachten en vrijwilligers. Er zijn buitenlandse, maar ook in de maatschappij terugkerende ex-gevangenen en Israëliërs die ervoor kiezen om National Service te doen, in plaats van militaire dienst. Op het terrein is een school, ziekenhuis, therapeutisch zwembad en voor de bewoners dagbesteding. De ‘bevolking’ is multicultureel, met Joden, moslims en bedoeïenen. Tel daarbij nog eens de buitenlandse vrijwilligers bij op en je hebt een bont gezelschap van culturen, talen, gewoontes en kleuren. ,,Heel mooi, maar soms is de taalbarièrre lastig. In het begin vond ik het vooral moeilijk dat ik niet in hun taal kon communiceren. Maar na verloop van tijd pikte ik het Hebreeuws hier en daar een beetje op. Het scheelt al als je de bewoners in het Hebreeuws een goedemorgen kunt wensen. Of als je kunt vertellen dat je iets heel mooi vindt. Doordat de taalbarrière minder werd, groeide het vertrouwen. En dat was echt fantastisch om mee te maken. Ik leerde veel mooie mensen kennen en heb daar écht genoten! Ik werd één van hen, lid van de familie, kun je wel zeggen.’’
Jeruzalem
Jacomien was als vrijwilliger twee dagen per week vrij. Tijd voor uitstapjes met de andere vrijwilligers – waar nieuwe vriendschappen uit ontstonden – was er daardoor regelmatig. ,,Ik ben verliefd geworden op Jeruzalem. Wat een bijzondere stad. Tegelijkertijd is het conflict tussen Palestijnen en Joden voelbaar. Toch heb ik me nooit onveilig gevoeld in Israël. Ik weet dat God Zijn volk beschermt. Dit vertrouwen hoorde ik ook vaak terug uit de mond van veel Israëli’s. Toch is het een land wat omringd wordt door vijanden. Dit ondervond ik vanaf het begin van mijn reis: intensieve veiligheidscontroles op Schiphol!”
Vol nieuwe ervaringen en momenten om te koesteren nam Jacomien na zes weken afscheid van de mensen van ADI Negev. ,,Ik wil het iedere Urker aanraden om te gaan, maar bedenk wel dat het geen vakantie is. Je bent vooral dienend bezig met de zwaksten van het volk Israël. Gods zegen op je werk is in mijn ogen het mooiste wat je kunt krijgen en dat heb ik in ADI Negev duidelijk ervaren.’’
Bron: Urkerland 2 mei, 2016
